Bij het feest van de Heilige Familie jaar C
Op dit kerkelijke feest van de Heilige Familie moet ik met een glimlach terugdenken aan de kerstviering met de kleuter- en basissschool van Lapscheure net voor de kerstvakantie. De kleuters en hun juffen hadden zich goed voorbereid om het kerstverhaal uit te beelden in de kerk. Helaas, door één of andere onbekende reden, stond Jozef het hele kerstverhaal huilend bij de kribbe. Na de viering bleek dat het uit podiumvrees was.
De echte Jozef in het kerstverhaal zal wellicht ook met een glimlach en een traan de rollercoaster van emoties hebben doorgemaakt. De plotse, onverwachte en bijzondere zwangerschap van zijn vrouw, de volksverhuizing in de hoogzwangere dagen, de praktische zorgen om o.a. overnachting te vinden, de geboorte midden in de nacht, in de armoede van een stal. De vele vreemde bezoekers, engelen, herders en koningen… Jozef stond erbij en keek er naar.
Jozef, een man van groot geloof, en heel veel liefde voor zijn vrouw Maria, de moeder van Jezus. Jozef wordt van oudsher de voedstervader van Jezus genoemd, nu zouden we Jozef de pluspapa noemen. En de Heilige Familie een soort van nieuw samengesteld gezin.
Willem Vermandere zei ooit eens dat we duidelijk weten dat Jezus voor de helft Joods is, want zijn moeder Maria was een Joodse vrouw en in het Jodendom is het de moeder die de godsdienstige identiteit doorgeeft aan haar kinderen. De andere helft van Jezus’ identiteit is onduidelijk, of zoals Willem Vermandere het zegt: “alleen God weet het…”
Jozef heeft Jezus erkend en onvoorwaardelijk aanvaard als zijn zoon, Jozef heeft de volle verantwoordelijkheid voor moeder en kind opgenomen, daarom spreken we ook van de heilige Jozef. In groot vertrouwen en met heel veel liefde heeft pluspapa Jozef ervoor gezorgd dat Jezus kon opgroeien in een warm nest. De mama en papa van Jezus hebben met onvoorwaardelijke aanvaarding hun kind zien uitgroeien tot een bijzondere man.
Het feest van de Heilige Familie leert ons dankbaar te zijn voor het gezin waartoe wij behoren, waar wij mochten opgroeien, of voor het gezin dat wij vormen, dag na dag in onvoorwaardelijke aanvaarding.
Ik herhaal de titel van mijn preek op het einde van het jaar 2018, opdat ook wij in 2019 mogen ervaren en leven in het vertrouwen dat ook God ons telkens weer onvoorwaardelijk aanvaardt en liefheeft.
Zonder voorwaarden, gewoon omdat wij Gods kinderen zijn, worden wij bemind door God de Vader. In die liefde mogen wij leven en verder mensworden, dat wij groeien en innerlijke krachten verzamelen om ook anderen onvoorwaardelijk te aanvaarden, gewoon om wie mensen zijn, het beminnen waard.