Bij het hoogfeest Tenhemelopneming van Maria
Voor deze bezinning op de vooravond van het hoogfeest Tenhemelopneming van Maria neem ik jullie even mee naar de parel van de neogotiek in onze pastorale eenheid, de kerk van Vivenkapelle. We kijken naar het tafereel op het Maria-altaar dat verwijst naar haar dood en tenhemelopneming.
En nu wat dichterbij…
We zien de apostelen rondom het sterfbed van Maria. Ze zijn verdrietig, let op de zakdoeken en tranen op de wangen. De moeder van hun verrezen Heer is niet meer levend in hun midden. Ook al hebben de apostelen door Jezus’ verrijzenis het geloof en vertrouwen dat de dood niet het einde is, het neemt niet hun verdriet weg. Gelovig of niet, de dode laat de levenden op een andere manier achter. De levenden moeten de dode loslaten. Mag ik nu jullie aandacht vragen voor de bovenkant van dit tafereel…
We zien de verrezen Heer Jezus in wolken gehuld. Dus we krijgen een glimp te zien van wat er zich in de hemel afspeelt. Dit tafereeltje is niet zo goed zichtbaar omwille van de schaduw. Maar toen ik het voor het eerst goed bekeek, begreep ik niet wat ik zag. Jezus in het groot draagt zijn moeder Maria in het klein op handen. Was dit nu het omgekeerde van de zovele Mariabeelden, moeder Maria die het kind Jezus op handen draagt? Bij de voorbereiding van deze bezinning las ik dat in de Orthodoxe Kerken de tenhemelopneming van Maria afgebeeld op oude mozaïeken en iconen Jezus toont die de ziel van zijn moeder mee ten hemel neemt. Meestal is Maria in het klein afgebeeld en zelfs ingebakerd zoals het kindje Jezus op de geboorte-iconen.
Kijk maar:
Toch wonderlijk hoe die eeuwenoude iconografie, beeldtaal, tot in onze westerse kerken te zien is. Deze orthodoxe icoon is ongeveer 700 jaar oud… Pas in 1950 werd het dogma afgekondigd van de lichamelijke tenhemelopneming van Maria, maar het volksgeloof en de volksdevotie hebben eeuwen daarvoor al aangevoeld dat Maria eigenlijk ten volle tot de hemel behoort. In haar was alles zuiver, de dood heeft haar niet aangeraakt. Daarom spreekt men in de Oosterse Kerk ook over het Ontslapen van de Moeder Gods. Maria is hier ontslapen om te ontwaken in het nieuwe licht, haar Zoon voert haar mee naar wat ook ooit onze bestemming zal zijn.