Bij de 12e zondag (door het jaar B)
Je hebt mensen die paniekzaaiers zijn, die voor elke oplossing een probleem zien, die van muggen olifanten maken en alles erger voorstellen… Maar je hebt ook mensen die als een rots in de branding zijn, die geruststellen, vrede uitstralen, voor elk probleem een oplossing zien, die van olifanten muggen maken en alles hoopvol bekijken…
De leerlingen van Jezus worden op de proef gesteld, hun levensbootje dreigt te zinken, in storm en ontij vergeten ze dat Jezus aan boord is. Jezus is de weg, de waarheid en het leven, alle krachten van Gods liefde zijn in Hem aanwezig. De leerlingen mogen op Jezus vertrouwen, Hij laat hen niet in de steek. Maar in storm en ontij, wanneer het er op aankomt, blijken de leerlingen te twijfelen en hun angst voor de dood vernietigt hun vertrouwen in het leven, hun vertrouwen in Hem die het leven is. Wie Jezus aan boord heeft, komt niets tekort, die kan de zwaarste storm overleven. De angstige leerlingen trekken elkaar mee in de draaikolk van wanhoop, maar Jezus is de rust zelve, Hij spreekt een woord en de storm gaat liggen. Jezus heeft de kracht de storm te stillen.
Het is een grote uitdaging voor ons om bij storm en ontij het vertrouwen te bewaren en ons te blijven richten tot Jezus. Het is gemakkelijk gelovig te zijn wanneer alles ons voor de wind gaat, maar op de momenten waarop ons levensbootje dreigt te kapseizen, dan komt het er eigenlijk op aan om sterker aan ons geloof vast te houden.
Job slaagt in de test, in zijn beproeving, door het gesprek met God gaande te houden, door niet mee te gaan met het doemdenken van zijn vrienden. Job slaagt in zijn proefwerk door zijn vertrouwen in God te bewaren.
Laten wij ons trainen als volgelingen van Jezus, mensen van de Jezusbeweging, om vredestichters te zijn, om rust te brengen in een onrustige wereld en stormachtige tijd, om vertrouwen te wekken en geen paniek of twijfel te zaaien. Laten we ons trainen om stormen te stillen, om onze en andere levensbootjes een goede koers te laten varen. Laten we ons bekwamen in het uitsteken van onze reddende hand.
Een kleine 10 jaar geleden vroeg ik aan Luc Blomme om een nieuwe versie te maken van zijn oorspronkelijke schilderij over de storm op het meer. De nieuwe versie hangt bij de gedachteniskruisjes in de Margaretakerk in Knokke-Heist. De duidelijke hand die reikt vanuit de zon is de hand van Jezus, de hand van God, de hand die vriendelijk wenkt, een open uitnodiging om te blijven vertrouwen, zelfs te midden de stormen van het leven. Wie gelooft in Gods liefde, stilt de hevigste storm en kan dit leven aan. Wie geen paniekzaaier is, is een rots in de branding voor wie het moeilijk heeft.