‘Ik zal aan je denken’, ‘Vergeet me niet’, ‘Je bent nooit uit mijn gedachten’… Deze zinnetjes verwijzen naar het wonderlijke vermogen dat wij afwezige mensen voor de geest kunnen halen. Aan iemand denken is die persoon eventjes nabij weten en mentale verbondenheid voelen.
De beeldjes op de foto hierboven zien er ‘modern’ uit, maar zijn in werkelijkheid zevenduizend jaar oud. Ze werden samen in een graf gevonden in Cernavoda (Roemenië) en behoren tot de Hamangia cultuur uit het Oude Europa. Deze terracottabeeldjes zijn slecht 11,5 cm hoog. Het mannelijk figuurtje wordt ‘de denker’ of de ‘zorgelijke god’ genoemd, het vrouwelijke figuurtje een ‘zittende godin’.
De ‘denkende’ figuurtjes werden in het graf gelegd als een teken van verbondenheid over de grens van dit leven heen, een verbondenheid voorbij de zichtbare werkelijkheid. We kunnen met en in onze gedachten afwezigen aanwezig brengen. We kunnen hen ‘zien’ met onze ogen dicht. Welke afstand ook, veraf lijkt via het denken levensecht nabij.