Bij de vijfde paaszondag B
Laten we ons even bezinnen over het woordje ‘vrijmoedig’. Vrijmoedig spreken is durven spreken vanuit je gemoed, wat in je binnenste leeft aan overtuigingen zonder angst uitspreken. Ons christelijk geloof is kunnen uitgroeien tot een wereldgodsdienst door het vrijmoedig spreken van de eerste leerlingen. Zij kenden geen angst om de blijde boodschap te verkondigen, zij stonden sterk in hun schoenen (hun sandalen) om met veel overtuiging te spreken over Jezus. Zelfs bij tegenkanting lieten zij zich niet doen, men kon hen het zwijgen niet opleggen. Waar het hart vol van is, loopt de mond van over.
In de eerste lezing hoorden we het minder gekende verhaal van hoe Paulus opgenomen wordt in de groep van de apostelen. De apostelen stonden eerst argwanend tegenover de nieuwkomer Paulus, die in de tijd voor zijn bekering een grote vervolger van de christenen was. In Damascus krijgt Saulus de naam Paulus, niet langer vervolger van christenen, maar een volger van Christus, en samen met Petrus de grootste verkondiger van het christelijke geloof. Petrus en Paulus worden ook steeds in één adem genoemd. Het waren buitengewone gelovigen die vrijmoedig over Jezus spraken. Petrus en Paulus konden overtuigen door hun vrijmoedige getuigenissen.
Zijn wij ook nog zo vrijmoedig? Vinden wij de moed om te getuigen van ons geloof? Durven wij vrijmoedig spreken? Spreken over je geloof is tegenwoordig niet meer evident. We zijn mondiger dan ooit, alles moet bespreekbaar zijn en het is een recht om je mening vrij te uiten… maar over je geloof spreken, van je geloof getuigen… is blijkbaar toch van een andere orde. Dat behoort tot de privésfeer zeggen ze dan, je moet daar anderen niet mee lastig vallen.
En toch, wat je voor jezelf belangrijk vindt, wat jou kracht geeft, dat wil je delen met anderen, dat kan je niet verzwijgen. Laten wij als hedendaagse christenen de moed hebben om ons geloof ter sprake te brengen, om te getuigen over wat ons ten diepste bezielt en beweegt. Laten we net als de eerste leerlingen vrijmoedig zijn. Moedig en vrij, zonder belemmering, te getuigen over de schoonheid van ons geloof, hoe bevrijdend ons geloof kan zijn. Het geloof dat oude en nieuwe boeien breekt en aan onze ziel vleugels geeft.
Wij kunnen als christenen vrijmoedig spreken omdat wij ons altijd en overal verbonden voelen met Jezus. Jezus is de wijnstok, wij de ranken. Dat wij groeien en bloeien en vruchten kunnen dragen komt door onze verbondenheid met Jezus, los van Hem zijn wij niets. Dat geloof maakt ons sterk, met zo’n geloof kunnen wij de wereld aan en hoeven wij voor niets en niemand bang te zijn. Ons leven ligt in de hand van God en Hij laat het werk van zijn handen niet vallen.