Bij de 14e zondag (door het jaar A)
Een mooi stukje evangelie vandaag over Jezus die blij is met de eenvoud van kinderen en over zichzelf zegt: ‘Ik ben zachtmoedig en nederig van hart.’ In andere bijbelvertalingen vertaalt men het woordje ‘kinderen’, met ‘eenvoudige mensen’ (NBV) of ‘heel gewone mensen’ (BGT).
Kinderen zijn inderdaad de eenvoud zelve, zij zijn niet ingewikkeld, of doen niet ingewikkeld, zij werken niet met een verborgen agenda. Bij volwassenen ligt dat een stuk moeilijker, je weet nooit wat iemand precies denkt. Het vertrouwen, het spontane is dikwijls ver te zoeken. Door scha en schande leren volwassen mensen op hun hoede te zijn. Jezus leert ons dat oorspronkelijke vertrouwen niet te verliezen, om te leren van de kinderen, van hun eenvoud. Eenvoudig zijn, wil zeggen uit één stuk zijn, geen verborgen kantjes hebben.
Jullie moeten veranderen en net zo worden als kinderen. Anders kun je de nieuwe wereld niet binnengaan. (Matteüs 18, 3 BGT)
Jezus weet dat wanneer een kind volwassen wordt, of in het algemeen bij het ouder worden, er doorheen de jaren wat kwetsuren worden opgelopen, krassen op de ziel komen, het spontane verdwijnt en in de plaats van open vertrouwen er meer wantrouwen komt. Het is onvermijdelijk dat het leven lijnen trekt op het onbeschreven blad dat wij ooit waren, dat onze lei niet proper blijft en ons hart soms gebroken wordt.
Jezus leert ons om onze kinderjaren niet te vergeten, om af en toe weer onbezorgd te worden en vol bewondering te zijn om alles om ons heen, om deze wereld en tijd met nieuwe ogen te bekijken. De zachtmoedigheid van Jezus’ hart verzacht ons eigen hart, onze zorgen en pijnen worden door Hem gedragen. Jezus verlicht alles wat voor ons zwaar om dragen is. Zijn juk is zacht en zijn last is licht. De eenvoud en liefde van zijn hart geneest ons hart.
Het volgende filmpje brengt dit prachtig in beeld.