Bij de 23e zondag door het jaar (A-cyclus)
Jezus zegt: ‘Waar twee of drie mensen in mijn naam samen zijn,
ben Ik in hun midden.’ (Matteüs 18:20 NBV21)
In onze kleiner wordende geloofsgemeenschap
zijn dat hoopvolle woorden die ons zonder angst,
maar met groot vertrouwen de toekomst laten ingaan.
Het is overduidelijk dat hier in onze streken en in heel West-Europa
het christendom wegdeemstert en haar invloed verliest.
Maar het christendom is springlevend,
er zijn nog nooit zoveel christenen geweest als nu,
er zijn natuurlijk ook nog nooit zoveel mensen geweest als nu…
Op veertig jaar tijd is de wereldbevolking verdubbeld,
we zijn nu met 8 miljard.
Qua religies blijft het christendom de grootste religie
met meer dan 2,5 miljard gelovigen,
daarna volgen de islam met 1,9 miljard gelovigen,
het hindoeïsme met 1 miljard gelovigen
en het boeddhisme met een half miljard volgelingen.
Op vandaag wonen de meeste christenen in Afrika en Latijns-Amerika.
De katholieke kerk telt 1,2 miljard leden.
Tegenover al deze cijfers blijven wij natuurlijk
met ons gevoel van verlies zitten.
Voor het klein aantal gelovigen dat nog wekelijks eucharistie viert
in een kerkgebouw of op scharniermomenten de kerk betreedt,
zijn er teveel kerkgebouwen, in België alleen al zo’n tweeduizend.
Ook hier in het kleine Damme met z’n acht kerken
leven christenen voorlopig nog in een overdadige luxe.
Jezus had gelukkig geen last van kerkenbeleidsplannen,
voor Hem ging het geloof niet over stenen gebouwen of stucturen,
maar over gelovige mensen die in zijn naam willen samenkomen
rond het licht van het geloof, zoals in deze vriendenkring.
Zij staan verbonden arm in arm in een kring rond het vuur,
om die warmte te voelen en te delen met elkaar,
om tegen het duister in te blijven geloven in het licht,
om dit vuur te beschermen door hun verbondenheid.
Deze typische Maya vriendenkring is bij ons gekend
als een kaarsenhouder in terracotta.
Deze vriendenkring staat symbool voor de vuurplaatsen
waar Maya-indianen bijeenkwamen om feest te vieren, te dansen,
verhalen te vertellen en de onderlinge band te versterken.
Wanneer het kaarsje in de vriendenkring brandt
ontstaat er een sfeer van warmte en vriendschap,
waarbij de op een wand geprojecteerde schaduwen
een beeld geven van figuren die lijken te dansen
op de bewegingen van het vuur.
De kerk heeft een woelige geschiedenis
en is voortdurend onderhevig aan veranderingen,
maar wat gebleven is en altijd zal blijven
is de figuur van Jezus waar mensen kring rond vormen.
We beleven boeiende tijden met onze geloofsgemeenschap!
We zoeken naar verbondenheid en vriendschap
omdat we meer en meer mogen beseffen
dat we allen deel uitmaken van die veel grotere Jezusbeweging.
Waar twee of drie mensen in Jezus’ naam samen zijn,
daar is Hij de levende vlam van liefde in hun midden.
Laten we als gelovigen genieten van de warme vriendenkring
die Jezus’ naam draagt.