Bij de 32e zondag door het jaar A
Een jonge man was niet tevreden met zijn leven, hij zocht naar wijsheid maar kon ze maar niet vinden. Toen hij het zoeken had opgegeven kwam hij op zijn weg een oude man tegen en vertelde hem dat hij op zoek was naar de wijsheid. “Tja, de wijsheid”, zei de oude man, “dat is herkennen.” “Wat herkennen?”, vroeg de jonge man ongeduldig. De oude man zei rustig: “Wijsheid is een vlinder kunnen zien in een rups, een adelaar kunnen zien in het ei en de heilige herkennen in de zondaar.”
In dit kort verhaaltje, beste mensen, zit heel wat wijsheid. Zijn wij niet allemaal op zoek naar wat wijsheid om van te leven? Maar waar vinden we wijsheid? In dikke boeken? In de krant? Via het internet misschien? Maar wijsheid is niet enkel voor hen die kunnen lezen! Wijsheid is er voor iedereen die haar liefhebben en naar haar zoeken, hoorden we in de eerste lezing. (Trouwens een complimentje voor de aanwezige vrouwen, wijsheid is een vrouwelijk woord…)
Wijsheid kan je overal vinden, daar waar mensen babbelen met elkaar over het leven van alle dag. Met een beetje wijsheid wordt het leven draaglijker. Dat zien we vooral bij wijze mannen en wijze vrouwen, zij kennen het leven en weten er mee om te gaan.
In het evangelie was er sprake van tien meisjes, (excuses voor de aanwezige vrouwen want de helft was niet zo wijs), tien meisjes dus, vijf domme en vijf verstandige of wijze. Waarin bestond de wijsheid van die meisjes? Het antwoord is heel eenvoudig: zij waren voorzienig en waakzaam. Zij herkenden wat belangrijk was in hun leven, namelijk hun lampen brandende houden en uitzien naar de komst van de bruidegom.
Wat heeft dat verhaal uit het evangelie nu met ons te maken? Ik denk dat wij, als christenen, net als die wijze meisjes voor ogen moeten houden wat belangrijk is voor ons in het leven. Met een zekere wijsheid kijken wij met andere ogen naar onze medemensen, ze zijn onze broers en zussen. Wij bouwen mee aan het Rijk van God, dat Rijk van Vrede voor alle mensen. Wij bidden in het Onzevader: Uw Rijk kome… maar wij doen meer dan bidden, we blijven niet vanuit onze luie zetel wachten op dat Rijk der Hemelen…
Wij houden onze lampen brandende met de olie van de liefde. Die leert ons kijken naar andere mensen, die liefde zet er ons toe aan om te helpen. Heel concreet. Jezus zegt toch: het minste wat je gedaan hebt om een ander te helpen, heb je aan Mijzelf gedaan. Als wij wakkere, dus waakzame mensen willen zijn moeten we leren kijken met andere ogen om God op deze aarde te zien. Wie God aan het werk ziet in mensen die elkaar helpen, die elkaar graag zien, die het samenleven beter maken, zal niet aarzelen mee te werken aan het goede. Het minste wat je voor de ander doet, heb je voor Jezus gedaan.
Onze God is echt geen afstandelijke god, onze God woont toch niet alleen in een verre hemel? Wat hebben we aan zo’n God? God is wel zichtbaar voor hen die Hem willen zien, die Hem durven herkennen in duizend, duizend dingen. Wijsheid is herkennen, anders gezegd: met wakkere ogen leren zien naar de alledaagse dingen van het leven en God aan het werk zien in deze tijd, in gewone mensen. Wijsheid is durven zien achter het zichtbare, de vlinder in de rups zien en durven herkennen dat God echt iets met ons leven te maken heeft.